Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009

Σαν μια σκάλα για το φεγγάρι





Θέλουμε ή τουλάχιστον προσδοκούμε τα βήματά μας να είναι σταθερά και σωστά στη ζωή μας. Φοβόμαστε μήπως κάποια λάθος κίνηση θα έχει και περαιτέρω προβλήματα. Ελπίζουμε ότι το επόμενο βήμα θα είναι καλύτερο απ' το προηγούμενο. Χαιρόμαστε όταν προχωράμε και στον δρόμο μας αντικρίζουμε τα ομορφότερα όνειρά μας.
Είναι σαν μια σκάλα, λοιπόν, η ζωή...
Κάθε σκαλί και πιο ψηλά, αλλά και πιο κοντά στο φως που ποτέ δεν θα σε κάψει...
Μπορεί κάποιο σκαλί να είναι χαλασμένο ή ασταθές και να πέσουμε, όμως κάθε σκαλί είναι και ένα βήμα για το όνειρο.
Τολμάμε να κοιτάξουμε το φεγγάρι, μα φοβόμαστε να φτάσουμε ως εκεί. Απλώνουμε το χέρι λες και θα το αγγίξουμε, όμως το ξέρουμε καλά πως αυτό είναι μόνο σκέψη της στιγμής...
Τι θα γινότανε άραγε έτσι όπως θα απλώναμε το χέρι, να πιάναμε τη σκάλα για το φεγγάρι;
Εγώ θα ανέβαινα. Τι έχω να άλλωστε να χάσω; Το πρώτο βήμα θα είναι το πιο εύκολο και αν μετά από αρκετά σκαλοπάτια ζαλιστώ από ύψος, δεν θα κοιτάξω κάτω. Δεν θα πάρω τα μάτια μου από το φεγγάρι. Δεν θα πάρω τα μάτια μου από το όνειρο. Και αν φτάσω φεγγάρι, θα κοιτώ τον κόσμο να κοιμάται και να ονειρεύεται... Να ελπίζει, να προσμένει, ν' αδημονεί..
Θα δω και εσένα, ναι, να κάθεσαι στο κρεβάτι σου και να μην μπορείς να κοιμηθείς. Θα σκέφτεσαι τα δικά σου και θα ζαρώνεις το μέτωπο.
Θα σε χαιρετήσω, μα δεν θα με δεις.
Θα σου φωνάξω, μα δεν θα με ακούσεις.
Κάποια στιγμή θα κουραστείς απ' τις πολλές σκέψεις και θα ξαπλώσεις. Σύντομα θα σε πάρει ο ύπνος. Τότε θα έρθει ένα όνειρο να σου κάνει παρέα, θα είμαι εγώ πάνω στο φεγγάρι. Τελικά, με είδες και μου χαμογέλασες.
Μα τι συμβαίνει;
Όχι, μην φεύγεις!Που πάμε; Γιατί αλλάζει θέση το φεγγάρι;
Ξημέρωσε.
Ήρθε ο ήλιος και πήρε τον πρώτο ρόλο. Το φεγγάρι ,δειλά δειλά, έφυγε από κοντά σου και πήρε και εμένα. Ταξιδέψαμε σε άλλο μέρος. Δεν ξέρω που, δεν μου είπε, δεν μου μιλάει, απλώς με ταξιδεύει...
Ήταν όμορφα και όλο αυτό θα με κάνει να προσπαθήσω να ανέβω και πάλι, αν όχι στο φεγγάρι, τότε στον ήλιο και ας είναι η φωτιά του να με κάψει. 

Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2009

Το πικραμένο κόκκινο μου



Πιστεύω σε κάτι που δεν έχω ζήσει. Πιστεύω στα θαύματα και ας αυτά δεν μου έκαναν τη χάρη να τα δω. Όταν περίμενα να γίνουν, αυτά σε άλλου ανάγκη τρύπωναν και τον χαροποιούσαν. Είχα και εγώ ανάγκη ένα θαύμα (μόνο ένα) και ενώ δεν έγινε ,ακόμα περιμένω πως αυτό το μαγικό της ζωής θα το δω με τα ίδια μου τα μάτια και θα κλάψω από την χαρά μου, και θα ευχαριστώ τη μοίρα που ενώ με πίκρανε πολύ, μου έδωσε απότομα και μια χαρά.

Πολλοί είναι αυτοί που λένε πως η μεγαλύτερες χαρές έρχονται εκεί που δεν τις περιμένεις και τότε είναι που νιώθεις πραγματικά πλήρης. Τότε εγώ τι να κάνω;

Δεν μπορώ να σταματήσω να ελπίζω και ας κάθε μέρα το ανεκπλήρωτο θαύμα, μου κόβει τα φτερά.

Δεν μου αρέσει να μακρηγορώ, αλλά ούτε και να ψεύδομαι. Η αλήθεια ,λοιπόν, για όλα αυτά είναι πως αυτό το θαύμα δεν θα γίνει ποτέ, ακόμα και αν παρακαλώ θεούς και αγγέλους, ακόμα και αν το έχω μεγάλη ανάγκη...

Δεν είναι εφικτό. Έχουν ήδη αλλάξει πολλά...

Όποιος νέος στόχος και αν είναι τώρα στο μυαλό μου, η ανάγκη μου γι' αυτό το θαύμα δεν θα φύγει ποτέ από την ψυχή μου, και λέω ψυχή και όχι νου, γιατί εκεί πονάει πιο πολύ...



Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2009

Η καρδιά σου είναι ζωντανή

-Γιατί ακούμε την καρδιά μας;
-Επειδή εκεί που είναι η καρδιά σου, θα βρεις τον θησαυρό σου.
- Όμως η καρδιά μου είναι ταραγμένη. Έχει τα δικά της όνειρα, συγκινείται και λατρεύει την κοπέλα της ερήμου. Μου ζητάει διάφορα πράγματα, πολλές νύχτες δεν με αφήνει να κοιμηθώ, επειδή σκέφτεται την κοπέλα της ερήμου.
- Αυτό είναι καλό. Η καρδιά σου είναι ζωντανή. Ν΄ακούς πάντα αυτά που έχει να σου πει.
- Η καρδιά μου με προδίδει. Δεν θέλει να προχωρήσω.
- Αυτό είναι λογικό. Είναι φυσικό η καρδιά σου να φοβάται ότι ακολουθώντας τ' όνειρό σου, μπορεί να χάσεις όλα όσα έχεις ήδη κερδίσει.
- Τότε γιατί ν' ακούσω την καρδιά μου;
- Επειδή δεν θα μπορέσεις ποτέ πια να την κάνεις να σωπάσει. Ακόμα κι αν κάνεις πως δεν άκουσες αυτά που σου λέει, εκείνη θα είναι πάντα εκεί, μέσα σου, και θα σου επαναλαμβάνει αυτά που σκέφτεσαι.
- Θες να πεις ότι πρέπει να την ακούω ακόμα κι όταν με προδίδει;
- Η προδοσία είναι ένα χτύπημα που σου 'ρχεται αναπάντεχα. Αν γνωρίζεις καλά την καρδιά σου, δεν θα μπορέσει ποτέ να σ' το κάνει αυτό. Θα ξέρεις τα όνειρα και τις επιθυμίες της και θα ξέρεις πώς να τ΄αντιμετωπίσεις
Δεν θα μπορέσεις ποτέ να ξεφύγεις από την καρδιά σου. Επομένως είναι καλύτερα ν' ακούς αυτά που έχει να σου πει.
- Η καρδιά μου φοβάται μήπως πονέσει.
- Πες στην καρδιά σου ότι ο φόβος της μήπως πονέσει είναι χειρότερος από τον ίδιο τον πόνο. Κι ότι καμία καρδιά δεν πονάει ποτέ όταν πηγαίνει ν ' αναζητήσει τα όνειρα της, επειδή κάθε δευτερόλεπτο της αναζήτησης είναι μια συνάντηση με την ελπίδα.
- Γιατί οι καρδιές των ανθρώπων δεν τους λένε να μην ακολουθούν τα όνειρα τους;
- Επειδή αυτό είναι εκείνο που κάνει μια καρδιά να πονάει περισσότερο και οι καρδιές δεν θέλουν να πονούν.
- Λοιπόν, και τι να κάνω τώρα;
- Να συνεχίσεις το ταξίδι για την πραγματοποίηση της ελπίδας σου. Η καρδιά σου έχει διατηρήσει την ικανότητά της να σου δείξει τον δρόμο για ό,τι αγαπάς.

~ Όποιος και αν είσαι κι ό,τι και αν επιθυμείς, όταν θέλεις κάτι, το θέλεις επειδή αυτή σου η επιθυμία γεννήθηκε στη ψυχή του κόσμου και όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το πετύχεις.~

-Αλχημιστής-

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...