Πίσω από την ασχήμια του καθρέφτη

Αφού με πληγώνεις
πως μπορώ να ξεχάσω;

Τα σημάδια από τις πληγές μου σαν τα βλέπω
πονάω ξανά.

Δεν μπορώ τις φωνές,
με κάνουν κομμάτια.

Μεγαλώνω, πονώ, ξεπερνώ και χαμογελώ.

Αφού το ξέρεις,
δεν μ' αρέσει να με βλέπω θλιμμένη στον καθρέφτη.
Ούτε και εσύ το θέλεις αυτό.

Λίγα πράγματα είναι αναπόφευκτα στη ζωή,
γιατί να τα κάνουμε περισσότερα;

Το λάθος οδηγεί στη γνώση

Λαχταρώ αγκαλιές και φιλιά.

Αναζητώ χρώματα και χαμόγελα.

Κάποτε όλα αυτά ήσουν εσύ.

Εσύ εδώ,

εγώ δίπλα

και η καρδιά σου κάνει περίπατο σε σκοτεινά σοκάκια.

Τα ψυχρά σου λόγια κρύβονται κάτω απ' το δέρμα μου

και με κρυώνουν.

Εξάλλου η καρδιά σου  έχει ήδη βρει μια άλλη παρέα να περνάει καλά.

Όμως όντως περνάει καλά;

Μα νιώσε την! Της κάνεις κακό.

'Ανθρωποι γεμάτοι ζήλια και πονηρές σκέψεις τη βιάζουν.

Αν δεν μπορείς να προστατέψεις την καρδιά σου,

τότε πως είσαι σίγουρος ότι ζεις σωστά;

Κάποτε ήσουν αλλιώς.

Κάποτε αγαπούσες ό,τι είχες και το φρόντιζες.

Κάποτε μ' αγαπούσες.

Κάποτε με φρόντιζες.

Αδιάβαστος

Σαν απροειδοποίητο διαγώνισμα είναι ο έρωτας και εσύ αδιάβαστος.
Μα προσπαθείς έστω και στην τύχη ή βασισμένος σε παλιές θεωρίες να ανταπεξέλθεις.
Αυτές οι θεωρίες είναι που χαλάνε μια σχέση γιατί η κάθε σχέση είναι διαφορετική και δεν βγαίνει σε καλό όταν συγχέεις την παλιά με την τωρινή. Εκείνη ήταν μια απάτη, εγώ μια κόλλα από χαρτί γεμάτη λέξεις βασισμένες σε διάφορα αισθήματα.
Γεμάτη αλήθειες.