Παντού και πουθενά

Τελειώνει και αυτός ο Σεπτέμβρης.
Αφήνει πίσω του χνάρια για να μου θυμίζει τον δρόμο που διάλεξα.
Μπροστά μου λευκό φως, όλες οι πόρτες ανοιχτές περιμένουν να μπω με το δεξί.

Άφησα πολλά πίσω μου για να μου θυμίζουν τι έζησα. Ανοιχτές και κλειστές υποθέσεις, σχέδια.
Στιγμές έντονες. Στιγμές που ήθελα να ξαπλώσω στη μέση του δρόμου και να προκαλέσω την τύχη μου. Στιγμές που δεν χόρτασα ακόμα και ζητώ ξανά και ξανά.
Μέσα σε αυτές τις στιγμές πέρασες και εσύ.

Είσαι εδώ και μακριά.
Είσαι παντού και πουθενά.
Είσαι εσύ και κανένας.

Αυτός ο Σεπτέμβρης είχε πολλές χαρές. Πέρασε όμορφα από μπροστά μου σαν και εσένα. Έκατσε δίπλα μου τόσο καιρό, πάλι σαν και εσένα.

Φτάνει σιγά σιγά η στιγμή να μου πει αντίο. 
Μα εσύ δεν τα παρατάς. 
Δεν θα φύγεις μαζί του.


Είσαι εδώ και μακριά.
Είσαι παντού και πουθενά.
Είσαι εσύ και κανένας.

Και πάνω που τα χνάρια μου τα αφήνω πίσω και προχωρώ, κάτι περνάει μπρος μου και μου χαράσσει δρόμο. Να πάω αριστερά μου δείχνει.

Αντίο θα πω στον Σεπτέμβρη.
Σε εσένα ακόμα δεν ξέρω, ακόμα και αν κάποια στιγμή υποφέρω
θα θυμάμαι πως 


είσαι εδώ και μακριά,
είσαι παντού και πουθενά,
είσαι εσύ και κανένας.

Απόψε

Απόψε, είναι μια από τις λίγες φορές που δεν μπορώ να βγάλω ούτε μια λέξη από μέσα μου.

Απόψε, βλέπω σκιές να περνάνε από δίπλα μου και να μπαίνουν μέσα σ' έναν τοίχο.

Απόψε, έχω ξεχάσει τα όρια μου και ενεργώ με την καρδιά.

Αναμνήσεις  και πίσω από έναν τοίχο εσύ.

Σκυμμένο κεφάλι και τα χέρια στις τσέπες.

Σταγόνα στη θάλασσα του ονείρου, εσύ καθιστός.

Πόσο σου μοιάζει ο αέρας που απόψε με γυροφέρνει.

Είναι διάφανος και παράλληλα έχει φωνή.

Ίσως κάποτε να μου πουν πως ζω ένα όνειρο.

Εκεί ανήκουμε εξάλλου εμείς.

Μόνο εκεί υπάρχει το άπειρο. 

Απόψε, το μυαλό μου παίρνει φωτιά και μου θυμίζει εικόνες και μυρωδιές.

Απόψε, τα έχω όλα και δεν έχω τίποτα.

Απόψε, νιώθω πιο μόνη από ποτέ και παράλληλα το αεράκι σιμά μου προσπαθεί να μου κάνει συντροφιά.

Ήταν κάποτε μια κοπέλα και το όνειρο, θα λέω μετά από χρόνια. 

Ένα αεράκι την πλαισίωσε και την πήρε μαζί του, πέρα από χώρες μακρινές και από ωκεανούς, σε άγνωστα μέρη.

Εκεί όπου δεν υπάρχουν περιορισμοί.

Απόψε, θα περιμένω ξανά το αεράκι να με πάει στα όμορφα μέρη και μετά να με γυρίσει πάλι πίσω, να προλάβω να καλωσορίσω τον ήλιο που τόσο αγαπώ.

Απόψε, τελικά δεν είμαι μόνη.

Απόψε, θα έρθεις και εσύ.

Μυστικό το κρατάω, μην φοβάσαι, σε κανέναν δεν το λέω. Είσαι αέρας και ζωή μαζί.

Το φως του φεγγαριού φωτίζει το μπαλκόνι μου

Είναι το γιατρικό μου το φεγγάρι.

Αν πληγωθώ κατά τη διάρκεια της μέρας,
θα έρθει το βράδυ να μου κρατήσει συντροφιά.

Αν χαρώ,
θα ξαποστάσει απέναντι μου για να του μιλήσω για την χαρά μου
και μετά σιγά σιγά θα προχωρά για να έρθει το πρωί ξανά ο ήλιος.

Πανσέληνο σαν έχει,
νιώθω σα λύκος που ουρλιάζει και σεληνιάζομαι.

Φέτος είχε δύο πανσελήνους ο Αύγουστος.
Φέτος έδωσα την ψυχή μου στο φεγγάρι.

Έλα και εσύ μια μέρα σα το φεγγάρι να μου κρατήσεις συντροφιά.