Τετάρτη 29 Μαΐου 2013

Αξίες και Όνειρα




  Δύο λέξεις, έντεκα γράμματα και το μονοπάτι μιας ζωής που μόλις αφέθηκες να εξερευνήσεις. Μα ο ενθουσιασμός της νέας αρχής γρήγορα εξατμίζεται όταν αντιλαμβάνεσαι σε πόσο μαύρα νερά κολυμπάς. Και κλείνεις τα μάτια και πέφτεις στα γόνατα και παρακαλάς να γυρίσεις πίσω.
  Πίσω, τότε που δεν ήξερες πολλά, γι’ αυτό όλα ήταν εύκολα. Το έχουν πει πολλοί άλλωστε ότι η άγνοια είναι ευτυχία. Παρακαλάς να γυρίσεις πίσω, τότε που ο ρομαντισμός δεν εξαντλούνταν στα όρια μιας νύχτας πάθους και το σ’ αγαπώ είχε διάρκεια μεγαλύτερη. Πίσω, τότε που φλέρταρες με τα μάτια και όχι με σχόλια σε φωτογραφίες. Τότε, που άφηνες τον άλλο να σε ανακαλύψει και δεν του παρουσιαζόσουν με προετοιμασμένες ατάκες, που αλλάζουν αυτό που είσαι αλλά θα τον κάνουν εγγυημένα δικό σου.
  Και μετά ανοίγεις τα μάτια και συνειδητοποιείς ότι δε γίνεται να γυρίσεις πίσω. Και τα νερά στα οποία κολυμπάς, μαυρίζουν και βαθαίνουν. Και λίγο πριν βυθιστείς, συνέρχεσαι και ψάχνεις τρόπο να φέρεις το πίσω, εδώ. Και η αναζήτηση αυτή, ξέρεις ότι μπορεί να πάρει χρόνια. Όπως ξέρεις και ότι μπορεί να μη καρποφορήσει. Εάν όμως το καταφέρεις, θα ανοίξεις την πόρτα σε έναν παράδεισο που λόγια δεν μπορούν να περιγράψουν. Και θα στροβιλίζεσαι σε μία δίνη ατέρμονη και ασύγκριτα δυνατή.
  Γιατί το γράφω αυτό ακριβώς, δεν ξέρω. Η μάλλον ξέρω. Γράφω γιατί αυτό που ψάχνω, το βρίσκω σε λάθος άτομα. Σε άτομα που για εμένα δεν σημαίνουν πολλά. Οι πράξεις με αγγίζουν, μα οι ψυχές δεν ταυτίζονται. Δεν ξέρω πώς να στο πω.


Να σου χαμογελάω και να φωτίζεσαι, αυτό θέλω. Να με κρατάς από το χέρι και να γελάς. Αυτό.




Κείμενο μιας φίλης 

photo by http://www.santabanta.com/photos

Δευτέρα 6 Μαΐου 2013

Νομίζω πως σε ξεπέρασα



Μακάρι να ήξερα τι ρόλο παίζουν στη ζωή μας τα όνειρα. Νόμιζα πως σε είχε διαγράψει το μυαλό μου όμως απ' ότι φαίνεται θα κρύφτηκες στο υποσυνείδητο.

Σε είδα να με πιάνεις από το χέρι και εγώ να κατεβάζω το μανίκι μου για να μη δουν οι άλλοι πως είμαστε μαζί. Είδα επίσης εσένα να μου λες πως ότι και αν κάνω σου αρέσει. Μα πως είναι δυνατόν; Ποτέ δεν ήμασταν μαζί και ποτέ δε θα μου έλεγες κάτι τέτοιο. Μπορεί κάποτε να ήθελα αυτά να ήταν αληθινά όμως πια νομίζω πως σε ξεπέρασα.

Έστω μια φορά το χρόνο θα σε δω σε κάποιο όνειρο μου, σαν να μην πρέπει να σε ξεχάσω.
Λες και θα σε συναντήσω ξανά κάποια μέρα για να μου πεις κάτι, να μου δώσεις κάποιο μήνυμα.

Νομίζω πως για το παρελθόν ήσουν καλός, όμως για το παρόν και το μέλλον μου χρειάζομαι κάποιον με τον οποίο θα νιώσω σιγουριά.

Ήρθε και έφυγες. Ήρθες και έφυγα.
Δεν έχει σημασία πιο από τα δυο έγινε αλλά ποιος δείλιασε πρώτος.
Γιατί εσύ ήσουν δειλός.

Όμως τώρα πια νομίζω νομίζω πως σε ξεπέρασα.
Αλήθεια, σε ξεπέρασα;




photo by Sabina Panayotova

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...