Με τα μάτια κλειστά

Τώρα πια καταλαβαίνω
ήσουν πάντα γύρω μου
αλλά δεν σε έβλεπα.

Με τα μάτια κλειστά έψαχνα τον έρωτα
ενώ τα δικά σου γυάλιζαν καθώς με κοίταζαν.

Δεν είχαν συναντηθεί ποτέ τα βλέμματα μας
και έτσι ήμασταν δυο ξένοι.

Ώσπου μια μέρα ο αέρας ανασήκωσε μικρούς κόκκους άμμου, 
εσύ έκλεισες τα μάτια να προστατευτείς και έπεσες πάνω μου.

Δεν σε είδα παρα μόνο σε άγγιξα.
Δεν με είδες και όμως ο κόσμος γύρω είπε οτι μου χαμογέλασες.

Γέλια αμηχανίας έτρεχαν γύρω μας
ανάμεσα μας,
παντού. 

Και ύστερα αφού χαλάρωσες,
κάλυψα με τα χέρια μου τα μάτια σου και έπειτα τα άνοιξες.

Τα βλέφαρα μου ήταν ακόμα κατεβασμένα και άρχισα να τρέχω
χωρίς να ξέρω από τι και από ποιον ήθελα να ξεφύγω.

Έσκιζα τον αέρα στη μέση σαν κοφτερό μαχαίρι χωρίς ενδοιασμό.
Έτσι απλά χάθηκα.

Βήμα στο βήμα,
με τον ίδιο ρυθμό με ακολουθούσες 
ώσπου κάποια στιγμή με κοίταξες στα μάτια.

Τώρα πια πόσο χαίρομαι να βλέπω τα μάτια που αγαπώ 
να γυαλίζουν καθώς με κοιτάζουν.

Μείνε μαζί μου όσο αντέξεις.
Απλά μείνε.