Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

Παντού και πουθενά

Τελειώνει και αυτός ο Σεπτέμβρης.
Αφήνει πίσω του χνάρια για να μου θυμίζει τον δρόμο που διάλεξα.
Μπροστά μου λευκό φως, όλες οι πόρτες ανοιχτές περιμένουν να μπω με το δεξί.

Άφησα πολλά πίσω μου για να μου θυμίζουν τι έζησα. Ανοιχτές και κλειστές υποθέσεις, σχέδια.
Στιγμές έντονες. Στιγμές που ήθελα να ξαπλώσω στη μέση του δρόμου και να προκαλέσω την τύχη μου. Στιγμές που δεν χόρτασα ακόμα και ζητώ ξανά και ξανά.
Μέσα σε αυτές τις στιγμές πέρασες και εσύ.

Είσαι εδώ και μακριά.
Είσαι παντού και πουθενά.
Είσαι εσύ και κανένας.

Αυτός ο Σεπτέμβρης είχε πολλές χαρές. Πέρασε όμορφα από μπροστά μου σαν και εσένα. Έκατσε δίπλα μου τόσο καιρό, πάλι σαν και εσένα.

Φτάνει σιγά σιγά η στιγμή να μου πει αντίο. 
Μα εσύ δεν τα παρατάς. 
Δεν θα φύγεις μαζί του.


Είσαι εδώ και μακριά.
Είσαι παντού και πουθενά.
Είσαι εσύ και κανένας.

Και πάνω που τα χνάρια μου τα αφήνω πίσω και προχωρώ, κάτι περνάει μπρος μου και μου χαράσσει δρόμο. Να πάω αριστερά μου δείχνει.

Αντίο θα πω στον Σεπτέμβρη.
Σε εσένα ακόμα δεν ξέρω, ακόμα και αν κάποια στιγμή υποφέρω
θα θυμάμαι πως 


είσαι εδώ και μακριά,
είσαι παντού και πουθενά,
είσαι εσύ και κανένας.


Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου 2012

Απόψε


Απόψε, είναι μια από τις λίγες φορές που δεν μπορώ να βγάλω ούτε μια λέξη από μέσα μου.
Απόψε, βλέπω σκιές να περνάνε από δίπλα μου και να μπαίνουν μέσα σ' έναν τοίχο.
Απόψε, έχω ξεχάσει τα όρια μου και ενεργώ με την καρδιά.

Αναμνήσεις  και πίσω από έναν τοίχο εσύ.

Σκυμμένο κεφάλι και τα χέρια στις τσέπες.
Σταγόνα στη θάλασσα του ονείρου, εσύ καθιστός.

Πόσο σου μοιάζει ο αέρας που απόψε με γυροφέρνει.
Είναι διάφανος και παράλληλα έχει φωνή.

Ίσως κάποτε να μου πουν πως ζω ένα όνειρο.
Εκεί ανήκουμε εξάλλου εμείς.
Μόνο εκεί υπάρχει το άπειρο. 


Απόψε, το μυαλό μου παίρνει φωτιά και μου θυμίζει εικόνες και μυρωδιές.
Απόψε, τα έχω όλα και δεν έχω τίποτα.
Απόψε, νιώθω πιο μόνη από ποτέ και παράλληλα το αεράκι σιμά μου προσπαθεί να μου κάνει συντροφιά.

Ήταν κάποτε μια κοπέλα και το όνειρο, θα λέω μετά από χρόνια. 
Ένα αεράκι την πλαισίωσε και την πήρε μαζί του, πέρα από χώρες μακρινές και από ωκεανούς, σε άγνωστα μέρη.
Εκεί όπου δεν υπάρχουν περιορισμοί.

Απόψε, θα περιμένω ξανά το αεράκι να με πάει στα όμορφα μέρη και μετά να με γυρίσει πάλι πίσω, να προλάβω να καλωσορίσω τον ήλιο που τόσο αγαπώ.
Απόψε, τελικά δεν είμαι μόνη.
Απόψε, θα έρθεις και εσύ.

Μυστικό το κρατάω, μην φοβάσαι, σε κανέναν δεν το λέω. Είσαι αέρας και ζωή μαζί.

Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2012

Το φως του φεγγαριού φωτίζει το μπαλκόνι μου



Είναι το γιατρικό μου το φεγγάρι.

Αν πληγωθώ κατά τη διάρκεια της μέρας,
θα έρθει το βράδυ να μου κρατήσει συντροφιά.

Αν χαρώ,
θα ξαποστάσει απέναντι μου για να του μιλήσω για την χαρά μου
και μετά σιγά σιγά θα προχωρά για να έρθει το πρωί ξανά ο ήλιος.

Πανσέληνο σαν έχει,
νιώθω σα λύκος που ουρλιάζει και σεληνιάζομαι.

Φέτος είχε δύο πανσελήνους ο Αύγουστος.
Φέτος έδωσα την ψυχή μου στο φεγγάρι.

Έλα και εσύ μια μέρα σα το φεγγάρι να μου κρατήσεις συντροφιά.

Κυριακή 29 Ιουλίου 2012

"Για πάντα μαζί"



Μακάρι να είχα λίγο χρόνο παραπάνω να σε αγκαλιάσω. Οι ώρες περνούν γρήγορα και δεν νιώθω έτοιμη να σ' αφήσω να φύγεις!

Θυμάμαι τις μελισσούλες που μας μάθαιναν να πετάμε όταν ήμασταν μικροί. Θυμάμαι το πάθος που ανακαλύψαμε μαζί.Το πρώτο δοντάκι που έβγαλες πρώτος εσύ. Την πρώτη φορά που χτύπησα, μου φίλησες την πληγή.Θυμάμαι επίσης σκονάκια στο σχολείο και μια μπάλα ποδοσφαίρου να κλωτσάς δήθεν τυχαία προς το μέρος μου.

Περπατήσαμε σε δρόμους με δέντρα, ερημιές, δρόμους γεμάτους φως, φανταστικούς, δρόμους δίχως γυρισμό.

Τι κι αν καμιά φορά ξεφεύγαμε στα λόγια, η αλήθεια είχε τον κυρίαρχο ρόλο στη σχέση μας. Εδώ, στον παράδεισο μας, μου έμαθες να ηρεμώ.

Και έτσι μια μέρα η αθωότητα έγινε πάθος, το πάθος μας!
Αυτό όμως μπορεί να γίνει στάχτη;
Μην φύγεις!

Τα λόγια είναι εύκολα, μα για να πράξεις σωστά πρέπει να είσαι αποφασισμένος. Δεν είναι εύκολο να ξεχάσεις αυτό που σε κάνει ευτυχισμένο. Δεν είναι σωστό να αφήσεις αυτό που αγαπάς.

Μα ποια είμαι εγώ για να σε κρατήσω δίπλα μου;
Μπορεί αυτή που μοιράστηκες για πρώτη φορά το παγωτό σου. Ίσως αυτή που σ' έκανε να νιώσεις ποθητός. Ίσως αυτή που σ' έκανε να γελάσεις σαν μικρό παιδί. Μα σίγουρα αυτή που σε ονειρεύεται σχεδόν κάθε βράδυ.

Μάλλον είναι καλύτερα να φύγω γιατί όταν χάνουμε κάτι, τότε καταλαβαίνουμε πόσο σημαντικό ήταν για εμάς!

Και αναρωτιέμαι, για πόσο άραγε θα κρατήσει το δικό μας "για πάντα μαζί";

Κυριακή 24 Ιουνίου 2012

Πίσω από την ασχήμια του καθρέφτη

Αφού με πληγώνεις
πως μπορώ να ξεχάσω;

Τα σημάδια από τις πληγές μου σαν τα βλέπω
πονάω ξανά.

Δεν μπορώ τις φωνές,
με κάνουν κομμάτια.

Μεγαλώνω, πονώ, ξεπερνώ και χαμογελώ.

Αφού το ξέρεις,
δεν μ' αρέσει να με βλέπω θλιμμένη στον καθρέφτη.
Ούτε και εσύ το θέλεις αυτό.

Λίγα πράγματα είναι αναπόφευκτα στη ζωή,
γιατί να τα κάνουμε περισσότερα;

Δευτέρα 18 Ιουνίου 2012

Το λάθος οδηγεί στη γνώση



Λαχταρώ αγκαλιές και φιλιά.
Αναζητώ χρώματα και χαμόγελα.
Κάποτε όλα αυτά ήσουν εσύ.

Εσύ εδώ,
εγώ δίπλα
και η καρδιά σου κάνει περίπατο σε σκοτεινά σοκάκια.

Τα ψυχρά σου λόγια κρύβονται κάτω απ' το δέρμα μου
και με κρυώνουν.

Εξάλλου η καρδιά σου  έχει ήδη βρει μια άλλη παρέα να περνάει καλά.
Όμως όντως περνάει καλά;

Μα νιώσε την! Της κάνεις κακό.
'Ανθρωποι γεμάτοι ζήλια και πονηρές σκέψεις τη βιάζουν.

Αν δεν μπορείς να προστατέψεις την καρδιά σου,
τότε πως είσαι σίγουρος ότι ζεις σωστά;

Κάποτε ήσουν αλλιώς.
Κάποτε αγαπούσες ό,τι είχες και το φρόντιζες.

Κάποτε μ' αγαπούσες.
Κάποτε με φρόντιζες.

Τρίτη 12 Ιουνίου 2012

Αδιάβαστος


Σαν απροειδοποίητο διαγώνισμα είναι ο έρωτας και εσύ αδιάβαστος.
Μα προσπαθείς έστω και στην τύχη ή βασισμένος σε παλιές θεωρίες να ανταπεξέλθεις.
Αυτές οι θεωρίες είναι που χαλάνε μια σχέση γιατί η κάθε σχέση είναι διαφορετική και δεν βγαίνει σε καλό όταν συγχέεις την παλιά με την τωρινή. Εκείνη ήταν μια απάτη, εγώ μια κόλλα από χαρτί γεμάτη λέξεις βασισμένες σε διάφορα αισθήματα.
Γεμάτη αλήθειες.


Σάββατο 12 Μαΐου 2012

Πιστεύω σ' αυτά που έχασα

Πάνω που νιώθω δυνατή έρχεται ο χρόνος και μου καίει τα φτερά.
Οι μέρες μου κοκτέιλ συναισθημάτων.
Βαδίζω εκεί που με οδηγούν τα γεγονότα.
Όσο και αν θέλω να επαναστατήσω, δεν μπορώ.
Έχω χάσει τη φωνή μου.


Η ζωή πέρα από την αντοχή, μου έκλεψε και τη μιλιά.
Δεν μπορώ να την πάρω πίσω, δεν μου την δίνει και κανείς δεν συμμαχεί μαζί μου.
Κανείς δεν αντιλέγει με τα θέλω της.
Οι λιγόψυχοι κάνουν κύκλους, μα εγώ δραπέτευσα από τον δικό μου και πλέον με κυνηγάνε όλο και πιο πολλοί. Όλοι και πιο πολύ και εγώ τρέχω, τρέχω ν' αλλάξω το μέλλον μου.


Πιστεύω σε ό,τι έχασα και αυτό μου δίνει αντοχή.
Αποκρούω ό,τι με γονάτισε μέχρι τώρα στη ζωή μου.
Εξάλλου, με καλούν αυτά που θέλω να γνωρίσω και εγώ θαμπωμένη από τη χαρά και την ανάγκη μου τρέχω ακόμα πιο πολύ.
Φοβάμαι όμως μην σκοντάψω και πέσω αλλά ό,τι και αν γίνει θα σηκωθώ και θα συνεχίσω να περπατώ μέχρι να φτάσω στο στόχο μου, στον προορισμό μου, στο λόγο που χρωστώ τη ζωή μου.

Τετάρτη 2 Μαΐου 2012

Το ποτό μου



Από πότε με ξέρεις;
Από πότε σε ξέρω;

Τώρα σε μαθαίνω.
Τώρα με φοβάσαι.

Έλα να χορέψουμε
και κράταμε σφιχτά για να μην πέσω.

Έλα να γελάσουμε,
κάτι τέτοιες στιγμές δεν σε χορταίνω.

Όσο διαφορετικός είσαι από εμένα
άλλο τόσο μοιάζουμε.

Είμαι σταγόνα από κόκκινο κρασί
και εσύ σταγόνα από κονιακ.

Δεν φαντάζεσαι πόσο μου αρέσει να μεθώ τα βράδια με κονιακ...

Μου αρέσει να χορεύουμε και να μιλάμε.
Μου αρέσει να τρέχουμε και να γελάμε.
Μου αρέσει η σκιά σου δίπλα στη δική μου.

Σου φιλώ ένα μεγάλο ευχαριστώ γιατί με προσέχεις.
Μην με φοβάσαι, σ' αγαπώ.


Πέμπτη 19 Απριλίου 2012

Δια δυο




Θέλουν και οι δυο να με κάνουν να γελώ.

Τραγούδια μου αφιερώνουν
και στίχους γράφουν για εμένα.

Προσπαθούν να με κερδίζουν κάθε στιγμή.
Το ενδιαφέρον μου τραβούν
με τα μαγικά τους λόγια.

Δεν γνωρίστηκαν ποτέ
και δεν βρέθηκαν ποτέ στον ίδιο χώρο.
Όμως μοιάζουν πολύ,
σα να προσπαθεί ο ένας ν' αντιγράψει τον άλλο.

Τη μόνη διαφορά τους, την ορίζω εγώ.

Ο ένας να με ξυπνάει με φιλιά και με χαρά
και ο άλλος να θεραπεύει τις πληγές μου
καθώς με αγκαλιάζει το βράδυ.

Κάποιος να μου δίνει δύναμη
και κάποιος άλλος να με ηρεμεί.

Κάποιος να δίνει την αρχή
και κάποιος άλλος το τέλος.

Αξίζουν και οι δυο αγάπη και ευτυχία.
Μα ο χρόνος τρέχει και η διάρκεια από δυο ζωές,
δεν μπορεί να χωρέσει σε μια.

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...